Borowik Ciemnobrązowy | |
|---|---|
Przykładowe Zdjęcie | Podstawowe Informacje |
 | Borowik ten, jest grybem rzadko spotykanym w Polsce. Najczęściej występuje w lasach liściastych: dębowych i bukowych. Kapelusz borowika ciemnobrązowego osiąga nawet 30 cm średnicy. Barwa od ciemnoczekoladowej do ciemnobrązowej, u młodych okazów skórka jest sucha i zamszowata, z czasem staje gładka. Kształt również zmienia się wraz z wiekiem, na początku jest półkolisty a później staje się płaski. Rurki są kontrastem dla ciemniej barwy kapelusza, u młodych osobników mają barwę od białej do kremowej by z czasem zmienić się w żółtozieloną, oliwkową, żółtawooliwkową. Trzon osiąga wysokość kilkunastu centymetrów i ma barwę znacznie jaśniejszą od kapelusza. Najczęściej bladobrązową z odcieniami czerwieni, pokryty jest on charakterystyczną, delikatną siateczką. Sezon zbiorów dla tego gatunku to okres od maja do września. Borowik Ciemnobrązowy to bardzo smaczny grzyb dodkonale nadający się do sosów i zup. |
Borowik Szlachetny | |
|---|---|
Przykładowe Zdjęcie | Podstawowe Informacje |
 | Inaczej zwany Prawdziwkiem, jeden z najbardziej poszukiwanych grzybów jadalnych. Występuje w lasach iglastych, liściastych i mieszanych, w miejscach świetlistych na przykład na skraju lasu. Kapelusz tego gatunku osiąga do 25 cm średnicy. U młodych osobników jest biały, z czasem robi się piaskowy, aż w końcu przybiera barwę jasnobrązową. Kształt początkowo jest półkolisty, z czasem staje się wypukły i poduchowaty. Skóra kapelusza jest sucha, i matowa, nie oddziela się od miąższu. Może być gładka lub pomarszczona, u starych osobników staje się lepka. Rurki u młodych grzybów mają kolor biały lub kremowy, u starszych przybierają barwę żółtawooliwkową, żółtozieloną i oliwkowozieloną. Trzon osiąga wysokość kilkunastu centymetrów i jest koloru: białego, szarobiałego lub piaskowego. Na początku jest pękaty i głęboko osadzony w ziemi, z czasem wydłuża się lecz wciąż pozostaje baryłkowaty. Pokryty jest delikatną siateczką o białym lub jasnobrązowym zabarwieniu, która doskonale widoczna jest w górnej części trzonu. Sezon zbiorów dla tego gatunku to okres od maja do listopada a nawet grudnia. Grzyb ten jest bogatym żródłem białka, minerałów i witamin. Nadaje się do sałatek, gotowania, duszenia, suszenia i marynowania. |
Gąska Zielonka | |
|---|---|
Przykładowe Zdjęcie | Podstawowe Informacje |
 | Grzyb jadalny występujący w lasach iglastych i borach sosnowych. Rośnie na piaszczystych glebach w otoczeniu dużej ilości porostów. Kapelusz tego gatunku osiąga do 10 cm średnicy. U młodych grzybów ma kształt kulisty, czasem dzwonkowaty z podwiniętym brzegiem. U starszych okazów staje się rozpostarty z małym garbem a następnie wklęsły. Ma żółtozielony kolor, jaśniejszy na obrzeżach, czasem z oliwkowym lub ochrowym odcieniem. Powierzchnia kapelusza jest gładka lub pokryta drobnymi łuskami, u starszych egzemplarzy jest popękana. Blaszki u Gąski Zielonki są gęste, mieszane, przy trzonie wąsko wyrośnięte lub wykrojone ząbkiem. Są niejednolitej długości, przybierają kolor od bladożółtego do siarkawożółtego. Trzon tego grzyba osiąga do 10 cm wysokości i ma walcowaty, czasami nieco maczugowaty kształt. Jest jasnożółty, niekiedy zielonożółty i ma gładką powierzchnię. U niektórych osobników mogą pojawić się na nim drobne kosmki. Sezon zbiorów dla tego gatunku to okres od października do grudnia. Jest to smaczny grzyb nadający się do smażenia, duszenia, gotowania i marynowania. |
Kurka Żółta | |
|---|---|
Przykładowe Zdjęcie | Podstawowe Informacje |
 | Smaczny grzyb jadalny, w nomenklaturze częściej nazywany Pieprznikiem Jadalnym. W Polsce bardzo pospolity, występujący w lasach: liściastych, iglastych i mieszanych. Grzyb ten lubi wyrastać na piaszczystych i kwaśnych glebach. Bardzo często znaleźć go można pośród mchów pod świerkami, rośnie pojedynczo i w gromadach. Kapelusz Pieprznika Jadalnego osiąga do 10 cm średnicy. U młodych okazów jest okrągły, z czasem staje się wypukły z podwiniętym brzegiem a następnie rozpostarty i wklęsły z podwiniętym brzegiem. Powierzchnia jest matowa i gładka, o barwie jasnożółtej lub jasnopomarańczowej. Blaszki u Kurki Żółtej mają formę nieregularnych, rozgałęzionych listewek, zabiegających na trzon. Noga osiąga do 10 cm wysokości i ma taką samą barwę jak kapelusz lub jest nieznacznie jaśniejsza. Jej kształt jest lekko cylindryczny, zwężający się ku dołowi. Grzyb ten jest bogaty w białko, witaminy i błonnik, jest lepszym źródłem β-karotenu niż marchewka czy pomidor. Ceniony ze względu na wspaniały aromat i charakterystyczny smak. Sezon zbiorów tego gatunku zaczyna się w czerwcu i trwa do października. |
Koźlarz Babka | |
|---|---|
Przykładowe Zdjęcie | Podstawowe Informacje |
 | Koźlarz Babka jest grzybem występującym w lasach liściastych i mieszanych, często na ich obrzeżach a nawet poza lasem. Rośnie wyłącznie pod brzozami, zazwyczaj w grupach po kilka sztuk, choć zdarzają się pojedyncze osobniki. Kapelusz tego gatunku osiąga do 20 cm średnicy. U młodych osobników ma półkolisty kształt, który z wiekiem zmienia się w wypukły i poduszkowaty. Może przybierać różne odcienie kolorów: szarego, orzechowego i brązowego. Ma suchą, jedwabistą i gładką powierzchnię, choć zdarzają się osobniki pokryte drobnymi kosmkami. Rurki u młodych okazów są białe, u starszych robią się szarobrązowe lub szare. Trzon Koźlarza Babki osiąga do 20 cm wysokości, może mieć kolor jasnożółty lub biały o zielonym odcieniu u podstawy. Pokryty jest ciemnymi, brązowymi lub czarnymi łuseczkami. Rozszerza się u podstawy i ma cylindryczny smukły kształt, często bywa wygięty. Koźlarz Babka nadaje się do suszenia, marynowania i gotowania. Wykorzystywany jest jako dodatek do sosów, zup, mięs oraz innych przetworów. Sezon zbiorów tego grzyba trwa od maja do października. |
Koźlarz Czerwony | |
|---|---|
Przykładowe Zdjęcie | Podstawowe Informacje |
 | Koźlarz Czerwony jest grzybem występującym w lasach liściastych i mieszanych, najczęściej w sąsiedztwie topoli i osiki. Można go spotkać również w okolicy pojedynczych drzew przydrożnych. Kapelusz tego gatunku osiąga do 25 cm średnicy. U młodych osobników ma kształt kulisty, który z czasem staje się półkulisty i wypukły. U starszych okazów owocniki stają się rozpostarte i poduchowate. Ma barwę ceglastoczerwoną, nierzadko z odcieniem: pomarańczowym, rudobrązowym lub jaskrawoczerwonym. Skórka ma aksamitną, zamszową, matową powierzchnię. Jest lekko podwinięta na brzegu, wystając poza jasnozabarwione rurki. Mają one zazwyczaj kolor biały z odcieniami: żółtego, oliwkowego i brązowego. Trzon Koźlarza Czerwonego osiąga do 20 cm wysokości i u młodych osobników jest biały z gęsto ułożonymi białymi kosmkami, które z wiekiem ciemnieją i przybierają odcień: pomarańczowy, orzechowy, rudy lub brunatny. U samego szczytu trzon zawsze pozostaje biały, na całej długości pokryty jest ponadto białymi łuskami. Ma cylindryczny, maczugowaty kształt, jest zgrubiały u podstawy, czasem powyginany. Gatunek ten charaktryzuje się dużą zawartością błonnika i białka. Nadaje się do marynowania, duszenia i suszenia. Sezon zbiorów tego grzyba trwa od lipca do października. |
Koźlarz Pomarańczowożółty | |
|---|---|
Przykładowe Zdjęcie | Podstawowe Informacje |
 | Koźlarz Pomarańczowożółty jest grzybem występującym w lasach liściastych i mieszanych, najczęściej w sąsiedztwie brzozy z którą żyje w symbiozie. Można go zatem spotkać również w okolicy pojedynczych drzew tego gatunku. Kapelusz tego grzyba osiąga do 15 cm średnicy. U młodych okazów jest kulisty, z czasem półkolisty, a u starszych okazów poduszeczkowaty i wypukły. Na powierzchni jest szorstki i kosmkowaty. U młodych okazów skórka wystaje poza brzegi i jest podwinięta, u starszych na brzegu występują jej zwisające resztki. Kapelusz ma kolor pomarańczowobrązowy lub pomarańczowożółty do ceglastopomarańczowego. Może on ulegać odbarwieniom na skutek działania słońca. Rurki są bladoszare i nie zmieniają koloru z upływem czasu. Trzon osiąga do 15 cm wysokości, ma kolor biały lub szary i na powierzchni jest pokryty łuseczkami w kolorze czarnym lub brązowoczarnym. Ma kształt cylindryczny, zwężający się ku górze. Grzyb ten wykorzystywany jest głównie do suszenia, marynowania, przyrządzania sosów i duszenia. Sezon występowania rozpoczyna się w czerwcu i trwa do października. |
Maślak Sitarz | |
|---|---|
Przykładowe Zdjęcie | Podstawowe Informacje |
 | Maślak Sitarz to gatunek bardzo pospolicie występujący na terenach Polski. Znaleźć go można w lasach iglastych i mieszanych, najczęściej w pobliżu sosny lub na wrzosowiskach. Kapelusz tego maślaka osiąga do 12 cm średnicy. U młodych osobników przybiera kształt półkolisty, by z czasem stać się płaski. Jest koloru żółtobrązowego nierzadko o lekko czerwonawym zabarwieniu. Ma gładką błyszczącą powierzchnię, która w wilgotne dni robi się lepka, śliska i mazista. Rurki tego gatunku początkowo są żółte, by z czasem stać się jasnozielone lub oliwkowobrązowe. Trzon osiąga do 10 cm wysokości, jest gładki i matowy. W górnej części ma barwę cytrynowo-żółtą, niżej robi się pomarańczowy i rdzawy. Grzyb ten nadaje się do suszenia i marynowania, zbierać można go od czerwca do listopada. |
Maślak Zwyczajny | |
|---|---|
Przykładowe Zdjęcie | Podstawowe Informacje |
 | Maślak Zwyczajny jest bardzo smacznym grzybem jadalnym, występującym pospolicie w całej Polsce. Znaleźć go można najczęściej w lasach iglastych gdzie tworzy mikroryzę z sosnami. Kapelusz Maślaka Zwyczajnego osiąga do 15 cm średnicy. U młodych osobników ma on kształt półkolisty, a następnie wypukły. U starszych okazów robi się rozpostarty i grubomięsisty. Może mieć kolor ciemnobrązowy lub żółtobrązowy, zdarzają się osobniki o odcieniu oliwkowym lub szarym. Kapelusz pokryty jest gładką, błyszczącą i lepką skórką, na której znajdują się drobne żyłki rozchodzące się promieniście. Rurki tego gatunku mają u młodych grzybów kolor cytrynowy, u starszych zaś przybierają barwę oliwkową. Trzon osiąga do 10 cm wysokości i ma cylindryczny kształt, nieco zgrubiały przy podstawie. Otoczony jest błoniastą osłoną, tworzącą pierścień. U szczytu jest on koloru jasnożółtego, w niższych partiach zaś szarobrązowego. Powierzchnia pod pierścieniem usiana jest małymi żółtymi ziarenkami, które z wiekiem przybierają barwę brązową. Grzyb ten doskonale nadaje się do duszenia, smażenia i gotowania. Sezon zbiorów trwa dla tego gatunku od maja aż do grudnia. |
Podgrzybek Brunatny | |
|---|---|
Przykładowe Zdjęcie | Podstawowe Informacje |
 | Podgrzybek Brunatny to jeden z najpopularniejszych grzybów jadalnych. Występuje w lasach iglastych i mieszanych, najczęściej pod sosną zwyczajną i świerkiem pospolitym. Rośnie on w grupach po kilka sztuk, na ziemi, we mchu, czasami tuż przy pniakach. Kapelusz tego gatunku osiąga do 15 cm średnicy i u młodych osobników ma kolor prawie czarny. Z wiekiem jaśnieje przybierając barwy: brązową, kasztanową lub brunatną. Początkowo kapelusz jest półkolisty z podwiniętymi brzegami. U starszych egzemplarzy staje się rozpostarty z wywiniętymi do góry brzegami. Jest on gładki, o suchej, matowej powierzchni. Rurki u młodych osobników są bardzo jasne, z wiekiem stają się oliwkowożółte, pod wpływem nacisku sinieją. Trzon tego grzyba osiąga do 15 cm wysokości i ma jasnożółtą barwę, na której tle widoczne są ciemniejsze, podłużne włókienka. U młodych osobników jest zazwyczaj pękaty, z czasem przybiera kształt cylindryczny, nierzadko wygięty. Ma gładką lub delikatnie omszoną powierzchnię, u podstawy często zasnuty jest białą grzybnią. Ze względu na bardzo dobry smak, Podgrzybek Brunatny znalazł szerokie zastosowanie w kuchni. Można go marynować i suszyć ,nie nadaje się natomiast do spożycia na surowo gdyż w takiej formie powoduje problemy żołądkowe. Sezon zbiorów dla tego gatunku trwa od czerwca do listopada. |
Podgrzybek Czerwonawy | |
|---|---|
Przykładowe Zdjęcie | Podstawowe Informacje |
 | Podgrzybek Czerwonawy nazywany popularnie czerwonym łebkiem, jest grzybem rzadko występującym na terenie Polski. Rośnie tylko w lasach liściastych, najczęściej pod: dębami, lipami i brzozami. Kapelusz tego gatunku osiąga do 10 cm średnicy, przybierając różne odcienie czerwieni najczęściej karminowoczerwony. Początkowo ma kształt półkolisty, później robi się rozpostarty i płaski, u starszych osobników jest pofałdowany. Ma suchą, zamszową powierzchnię, która w czasie suszy może pękać, ukazując żółty miąższ. Rurki tego grzyba są koloru zielonożółtego, po przecięciu sinieją. Pokryte są kanciastymi porami średniej wielkości. Trzon tego podgrzybka osiąga do 12 cm wysokości, przy kapeluszu i przy podstawie jest koloru żółtego, niekiedy przybiera barwę pomarańczową. W środkowej części pokryty jest czerwonymi smugami, po uciśnięciu sinieje. Ma walcowaty kształt i na całej długości taką samą grubość, często jest powyginany. Grzyb ten świetnie nadaje się do marynowania oraz jako dodatek do dań mięsnych, sosów i zup. Charakteryzuje się krótkim sezonem zbiorów, trwającym od lipca do września. |
Podgrzybek Zajączek | |
|---|---|
Przykładowe Zdjęcie | Podstawowe Informacje |
 | Zwany też Borowikiem Zajęczym to bardzo pospollity grzyb na terenie Polski. Występuje zarówno w lasach liściastych jak i iglastych, spotkać go można także w parkach. Rośnie najczęściej pod dębem szkarłatnym, świerkiem pospolitym i limbą. W lasach iglastych można go także znaleźć wśród krzewinek borówki i czarnej jagody. Kapelusz tego gatunku osiąga do 10 cm średnicy i jest jednolicie zabarwiony na kolor: oliwkowobrązowy, żółtobrązowy lub oliwkowozielony. U młodych osobników ma kształt półkolisty, u starszych robi się wypukły i rozpostarty, z mocno podwiniętym brzegiem. Rurki u młodych osobników są żółte, z wiekiem ciemnieją i stają się zielonkawe lub oliwkowobrązowe. Trzon tego grzyba osiąga do 15 cm wysokości, jest smukły i cylindryczny, u dołu zwężony, u góry karbowany. Ma kolor żółty lub żółtobrązowy, niekiedy czerwonobrązowy. Mogą pojawić się na nim ciemniejsze pręgi lub siateczka o bardzo wydłużonych oczkach. Podgrzybek ten najczęściej używany jest jako domieszka do potraw z innymi grzybami, można go gotować, dusić lub smażyć. Sezon zbiorów dla tego gatunku to okres od lipca do października. |
Rydz Mleczaj | |
|---|---|
Przykładowe Zdjęcie | Podstawowe Informacje |
 | Rydz Mleczaj, uważany jest za jeden z najsmaczniejszych grzybów jadalnych. W Polsce jest gatunkiem pospolitym, występującym w lasach i młodnikach iglastych. Kapelusze tego gatunku osiągają do 15 cm średnicy. Na początku są płasko-wypukłe, później rozpościerają się i mają niewielkie wklęśnięcie pośrodku. U starszych osobników stają się lejkowato-wklęsłe z podwiniętymi brzegami. Mają barwę od cielistoczerwonawej po różne odcienie pomarańczowego. Blaszki tego gatunku są gęste, zbiegające się ze sobą lub rozwidlone, kruche w dotyku. Mają barwę pomarańczowożółą a pod dotknięciu stają się szrozielonkawe. Trzon rydza osiąga do 8 cm wysokości i ma kształt cylindryczny. Na początku jest pełny, później staje się pusty. Ma barwę jaśniejszą od kapelusza, z pomarańczowymi jamkami. Mleczaj Rydz jest cennym grzybem jadalnym zawierającym duże ilości prowitaminy A, czyli beta-karotenu. Jest bardzo smaczny szczególnie w postaci duszonej na maśle. Można go marynować w occie i smażyć w panierce, nie nadaje się natomiast do suszenia i jako dodatek do zup. Sezon zbiorów tego grzyba zaczyna się w sierpniu i trwa do listopada. |
Smardz Jadalny | |
|---|---|
Przykładowe Zdjęcie | Podstawowe Informacje |
 | Smardz jadalny jest jednym z najsmaczniejszych gatunków grzybów. Nie należy go jednak spożywać surowego, ponieważ w tej postaci jest dla człowieka lekko trujący. W Polsce gatunek ten występuje niezmiernie rzadko i jest objęty ścisłą ochronną. Grzyb ten występuje w lasach iglastych i liściastych, w pobliżu jesionów. Można go znaleźć również w miejscach trawiastych: na skrajach lasów, na brzegach potoków i rzek, wśród żywopłotów, w sadach i ogrodach pod drzewami owocowymi. Preferuje on żyzne gleby bogate w szczątki organiczne, rzadko pojawia się na glebach piaszczystych. Zazwyczaj rośnie w większych gromadach, ale czasami można spotkać pojedyncze osobniki. Owocnik smardza jadalnego (nazywany główką) osiąga do 8 cm średnicy i do 10 cm wysokości. Może mieć kształt: kulisty, owalny, jajowaty lub stożkowy. Zazwyczaj ma barwę beżową lub ochrową, czasami trafiają się okazy w kolorze szarym lub czarnym. Ma pofałdowaną powierzchnię pokrytą nieregularnymi głębokimi jamkami, oddzielonymi od siebie żeberkowatymi przegrodami. Trzon Smardza Jadalnego osiąga wysokość do 10 cm i zazwyczaj przybiera nieregularnie cylindryczny kształt - bywa spłaszczony i wygięty. Może mieć różne kolory: biały, bladożółty lub ochrowy. Ma chropowatą, ziarnistą powierzchnię i zazwyczaj jest podłużnie pomarszczony. Grzyb ten zawiera duże illości błonnika i białka, ma specyficzny delikatny smak. Najlepiej smakuje duszony lub smażony, ale można go także suszyć. Sezon zbiorów jest krótki, trwa od marca do czerwca. |